Ζητούνται αγροτικοί γιατροί

Οι αγροτικοί γιατροί εξακολουθούν να είναι δυσεύρετοι στη Γερμανία. Οι δήμοι και οι κοινότητες είναι σε απόγνωση. Από τη Βαυαρία μέχρι Βρανδεμβούργο, δήμαρχοι και περιφερειάρχες προσφέρουν δωρεάν κατοικία, ακόμη και χρηματικά μπόνους προκειμένου να φέρουν τους «ημίθεους με την άσπρη μπλούζα» στα χωριά τους. Εκείνοι όμως προτιμούν τις πόλεις με την υψηλή συγκέντρωση πληθυσμού και το μεγάλο πελατολόγιο.

Ο υπουργός Υγείας της χώρας, Φίλιπ Ρέσλερ, διαπιστώνοντας την απροθυμία των γιατρών να δραστηριοποιηθούν στα χωριά, προαναγγέλλει μέτρα. «Σε τελική ανάλυση, οι άνθρωποι θα κρίνουν την πολιτική δημόσιας υγείας από το εάν υπάρχει στον τόπο τους γιατρός ή όχι. Θα κρίνουν την πολιτική μας από τον χρόνο αναμονής μέχρι να πάρουν ραντεβού για να εξεταστούν», επισημαίνει ο κ. Ρέσλερ.

Να μπαίνουν στην Ιατρική οι κατάλληλοι και όχι οι αριστούχοι

Ο Φίλιπ Ρέσλερ σχεδιάζει να αλλάξει ακόμη και τους όρους εισαγωγής των αποφοίτων στις Ιατρικές σχολές των πανεπιστημίων. Στο εξής θα προτιμώνται εκείνοι που θα δεσμεύονται μετά το πέρας των σπουδών και της ειδικότητάς τους να εργασθούν στην ύπαιθρο. Θα ακολουθηθεί η μέθοδος που ακολουθείται και στην περίπτωση του γερμανικού στρατού. Το 2% του συνόλου των θέσεων των ιατρικών σχολών στα γερμανικά πανεπιστήμια προορίζεται μόνο για υποψηφίους από τις ένοπλες δυνάμεις. Ο υπουργός Υγείας λέει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει μόνο τους αριστούχους αλλά εκείνους που θα είναι ψυχήτε και σώματι γιατροί. «Ο γενικός βαθμός δεν μαρτυρά απολύτως τίποτε για την καταλληλότητα ενός ανθρώπου να γίνει καλός γιατρός. Οι βαθμοί δεν λένε τίποτε για το εάν ένας γιατρός είναι πρόθυμος να βοηθήσει τους συνανθρώπους του και υπό την έννοια αυτή να ανοίξει το ιατρείο του σε κάποια αγροτική περιοχή. Νομίζω ότι υπάρχουν καταλληλότερα αξιολογικά κριτήρια. Προτιμώ να μπει στην Ιατρική μια νοσοκόμα ή ένας νοσηλευτής με εμπειρία παρά κάποιος με καλό απολυτήριο Λυκείου», τόνισε ο κ. Ρέσλερ.

Οι Γερμανοί γιατροί εγκαταλείπουν τη χώρα τους

Ήδη σήμερα σε πολλά πανεπιστήμια της Γερμανίας οι υποψήφιοι για τις ιατρικές σχολές περνούν από τεστ καταλληλότητας. Είναι μια προφορική συνέντευξη, που πολλές φορές διαδραματίζει μεγαλύτερο ρόλο από τον γενικό βαθμό για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Μάλιστα στο ομόσπονδο κρατίδιο της Σαξονίας, οι φοιτητές Ιατρικής που δεσμεύονται να δραστηριοποιηθούν αργότερα σε αγροτικές και απομονωμένες περιοχές ενισχύονται οικονομικά από το κράτος με ένα ποσό που κυμαίνεται από 300 έως 600 ευρώ μηνιαίως. Αλλά και ο Σύνδεσμος Ταμειακών Γιατρών προσφέρει οικονομικά κίνητρα σε συναδέλφους που θα ανοίξουν ιατρείο στην ύπαιθρο. Τα αποτελέσματα είναι κατώτερα των προσδοκιών. Το «κλειδί» ωστόσο για την επίλυση του προβλήματος φαίνεται να βρίσκεται στην κατάργηση του διαβόητου Numerus Clausus, δηλαδή του περιορισμένου αριθμού εισακτέων που έχει επιβληθεί για την Ιατρική και άλλες σχολές. Αυτό από την άλλη πλευρά θα δημιουργούσε άλλα προβλήματα, καθώς θα τριπλασιάζονταν ο αριθμός των εισακτέων. Και ας μην ξεχνούμε ότι το κόστος των σπουδών κάθε φοιτητή για το κράτος υπερβαίνει τις 180 χιλιάδες. Βεβαίως η έλλειψη γιατρών στις αγροτικές περιοχές δεν σχετίζεται μόνο με την απροθυμία τους, αλλά και στο γεγονός ότι κάθε χρόνο περίπου 3.000 γιατροί εγκαταλείπουν τη Γερμανία για να εργασθούν στην Ελβετία, τις ΗΠΑ, την Αυστρία ή τη Βρετανία, όπου οι απολαβές είναι υψηλότερες.

Bernd Grässler/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης