«Επιβαρυμένο το προσωπικό ασφαλείας»

O Μπόρις Σουχάν, που είναι παράλληλα επικεφαλής ερευνητικού προγράμματος για νέες στρατηγικές και διαδικασίες εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης του προσωπικού ελέγχου των επιβατών, δηλώνει ότι τον εξέπληξε το υψηλό ποσοστό αποτυχίας που προέκυψε από τους ελέγχους των επιθεωρητών στη Φραγκφούρτη. Σε συνθήκες στρες και όταν η ουρά για έλεγχο των αποσκευών είναι μεγάλη, είναι πιθανό να γίνουν λάθη, αλλά σε τέτοιο ποσοστό από εν μέρει καλά εκπαιδευμένους υπαλλήλους, είναι κάτι το ασυνήθιστο.

«Έλεγχοι με τα χέρια»

«Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα γερμανικά αεροδρόμια με τις ίδιες συνθήκες εργασίας όπως στη Φραγκφούρτη, αν και το ποσοστό διαφέρει», τονίζει ο γερμανός καθηγητής. «Στο Ισραήλ, για παράδειγμα, οι έλεγχοι διαρκούν πολύ περισσότερο, αλλά και το αίσθημα απειλής είναι εντονότερο. Στη Γερμανία μάλιστα έγινε ολόκληρη συζήτηση για το σκανάρισμα σώματος, όπου δεν αποκαλύπτονται επίμαχα μέρη. Προσωπικά προτιμώ το σκανάρισμα, από το να τιναχτώ στον αέρα σε ύψος 10.000 μέτρων. Σε αυτόν τον τομέα χρειάζεται αλλαγή τρόπου σκέψης».

Πόσο δύσκολο όμως είναι να εντοπιστεί ένα μαχαίρι τσέπης στις χειραποσκευές; Εξαρτάται από το εάν καλύπτεται από άλλο μεταλλικό αντικείμενο ή εάν η σάρωση γίνεται από λάθος γωνία. Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι και τόσο εύκολο να το εντοπίσει κανείς, υποστηρίζει ο Μπόρις Σουχάν. Όταν όμως υπάρχουν πολλά αντικείμενα στην τσάντα, όπως καλώδια και μπαταρίες, που συνιστούν έναν επικίνδυνο συνδυασμό, τότε η δυσκολία εντοπισμού τους μεγαλώνει. Σε αυτήν την περίπτωση ο έλεγχος θα πρέπει να γίνει με τα χέρια, όπως συμβαίνει πολύ συχνά σε αμερικανικά αεροδρόμια.

«Με τεταμένη την προσοχή»

Σε ό,τι αφορά το γνωστικό επίπεδο των εργαζομένων στον τομέα ασφάλειας, ο γερμανός εμπειρογνώμων επισημαίνει ότι η εκπαίδευση που διαρκεί συνήθως 10 εβδομάδες έχει ως στόχο τον εντοπισμό επικίνδυνων αντικειμένων κάτω από δύσκολες συνθήκες εργασίας. Κενά στην εκπαίδευση υπάρχουν. Επιπλέον υπάρχει και η ικανότητα πρόσληψης της πραγματικότητας που ατονεί σε συνθήκες συνεχούς πίεσης. «Οι άνθρωποι εργάζονται σε βάρδιες από τις 3 τη νύχτα μέχρι το μεσημέρι. Στη διάρκεια αυτών των ωρών η προσοχή τους πρέπει να είναι συνεχώς τεταμένη. Όταν βλέπουν επικίνδυνα αντικείμενα στις οθόνες τους, θα πρέπει να τα συγκρίνουν αμέσως με εικόνες από την εκπαίδευσή τους. Χρειάζεται άμεση πρόσληψη της πραγματικότητας. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι αλλάζουν συνεχώς θέση εργασίας. Πότε είναι πίσω από το μόνιτορ, πότε στους ελέγχους επιβατών, πότε στο γκισέ παράδοσης των αποσκευών. Οι προσδοκίες είναι πολύ υψηλές».

Οι επιβάτες θα μπορούσαν να διευκολύνουν την όλη κατάσταση, εάν αποδέχονταν τους ελέγχους με μεγαλύτερη καρτερικότητα, με τη λογική ότι θα πρέπει να αφιερώσουν 10 λεπτά για την προσωπική τους ασφάλειας και να μην αντιμετωπίζουν τους υπαλλήλους ελέγχου ως εμπόδιο αλλά ως προσωπικό για την ασφάλειά τους.

Dennis Stute / Ειρήνη Αναστασοπούλου