Ενσωμάτωση νεαρών λαθρομεταναστών μέσω του χορού

Ο χορός στην υπηρεσία του διαπολιτισμικού διαλόγου και της κατανόησης των λαών δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Όταν όμως ο χορός είναι προϊόν συνεργασίας δυο γνωστών χορογράφων, τότε το εγχείρημα έχει γεύση σπανιότητας.

Στο νησί Τενερίφα της Ισπανίας τρέχει πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. που φέρνει παιδιά Αφρικανών μεταναστών και Γερμανούς μαθητές πιο κοντά, δια μέσου του χορού. Εμείς μπαίνουμε στη αίθουσα που κάνουν πρόβα. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη, τα παιδιά έχουν τρακ.

Γίνονται μια ομάδα…

185 παιδιά κάνουν την τελευταία πρόβα πριν από την παράσταση, είναι μούσκεμα στον ιδρώτα. Μαθητές από τη Γερμανία και 35 παιδιά Αφρικανών προσφύγων. Όλα βρίσκονται πάνω στη σκηνή και θα χορέψουν σε μουσική Γκούσταφ Χολστ και Φίλιπ Γκλας. Είναι από ηλικίας 6 μέχρι 17 χρονών. Επί 3 εβδομάδες έκαναν πρόβες 6 ώρες την ημέρα υπό την καθοδήγηση των Βρετανών χορογράφων Ταμάρα Μακλονγκ και Ροϊστον Μαλντουμ «Βρήκα κουραστικές τις πρόβες», μας λέει αυτό το παιδί, «αλλά στο τέλος όλα πήγαν καλά. Αισθάνεσαι τόσο γεμάτος από ενέργεια, όταν χορεύεις, μου άρεσε τόσο πολύ που έμεινα». Η 16χρονη Ελίζα πιστεύει ότι μέσω του χορού τα Γερμανόπουλα και τα παιδιά των προσφύγων έγιναν μια ομάδα. «Δεν είναι η πρώτη φορά που χορεύω, αλλά πρόκειται για κάτι το διαφορετικό. Είναι ένας χορός μιας κοινότητας. Έπρεπε να σηκώσουμε τα Αφρικανόπουλα ψηλά, να κάνουμε ντουέτα. Είναι διαφορετικά, μέσω του χορού περνά η διαδικασία της ενσωμάτωσης. Η καθηγήτριά μας μας είπε ότι θα πρέπει να αισθανόμαστε ως μια ομάδα, όταν χορεύουμε, σαν ήταν ένα άτομο που χορεύει κι αυτό είναι διαφορετικό από ότι έκανα σε προηγούμενους χορούς».

…και αμβλύνονται οι πολιτισμικές διαφορές

Στην ομάδα χορού είναι και ο 13χρονος Καμέ από το Μαλί. Ήρθε στην Τενερίφα μέσα σε βάρκα, 4 μέρες κράτησε το ταξίδι από την Αφρική. Η οικογένειά του έμεινε στο Μαλί. Ο ίδιος ζει όπου ζουν όλα τα Αφρικανόπουλα, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό. Ο Καμέ μαθαίνει ισπανικά, πηγαίνει σχολείο, αλλά του λείπει η συναναστροφή με παιδιά εκτός καταυλισμού. «Κάναμε με όλους πολύ καλή παρέα, λέει ο Καμέ. Ήταν καλοί μαζί μου. Εκείνο που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι έρχομαι από τον καταυλισμό εδώ για να χορέψω και για να γνωρίσω ανθρώπους. Όταν αργότερα φύγω από τον καταυλισμό, θα έχω φίλους. Και είμαστε φίλοι, παίζουμε ποδόσφαιρο».

Στο πρόγραμμά τους οι δύο χορογράφοι συνδυάζουν διαφόρους κόσμους και τρόπους ζωής. Ο κοινός χορός θα πρέπει να αμβλύνει τις πολιτισμικές διαφορές και η κοινή εμπειρία θα πρέπει να ενώνει, μας λέει ένας και των δύο χορογράφων, ο Ροιστον Μαλντομ.

«Κοιτούν έξω από τον μικρόκοσμό τους»

«Νομίζω ότι μαθαίνουν τα παιδιά τρόπους αυτοεκτίμησης, να ανακαλύπτουν τις άπειρες δυνατότητές τους», υποστηρίζει ο Βρετανός χορογράφος. «Να τολμούν το καινούργιο και να το απολαμβάνουν. Να ανοίγουν τα μάτια τους και να κοιτούν έξω από το δικό τους μικρόκοσμο. Ακόμη κι αν δεν χορέψουν ποτέ άλλοτε στη ζωή τους, με αυτές τις γνώσεις και την αυτοπεποίθηση να ξεκινούν τη ζωή. Έχει πολύ μεγάλη αξία». Το πρόγραμμα χορού έχει επίσης μεγάλη σημασία και για την Τενερίφα. Η κυβέρνηση της νήσου το χαρακτήρισε ως το πιο σημαντικό κοινωνικό πρόγραμμα της χρονιάς. Δείχνει, υποστηρίζει ο υπουργός οικονομίας, Βικτωρ Μανουελ Περεζ Μπορέγκο, πώς γίνεται η σταδιακή ενσωμάτωση των παιδιών Αφρικανών λαθρομεταναστών. «Χάρη σε αυτή την καταπληκτική πρωτοβουλία της Γερμανικής Σχολής της Τενερίφα η κυβέρνησή μας συνεργάζεται με τον χορογράφο, τον Ροιστον Μαλντουμ και για άλλα παρόμοια προγράμματα. Προγράμματα που προωθούν την ενσωμάτωση παιδιών και εφήβων μέσα από την τέχνη, τον χορό ή την κλασική μουσική».

Viktoria Will/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου