Ελπιδοφόρα η εκλογή Χριστόφια

Η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο «ο νικητής των κυπριακών εκλογών θα συναντηθεί άμεσα με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ» αναφέρεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα του Δημήτρη Χριστόφια τονίζοντας ότι «για πρώτη φορά η Κύπρος θα κυβερνηθεί από έναν πρόεδρο με κομμουνιστική χροιά, που όμως φρόντισε να δηλώσει ότι παραμένει πιστός στην οικονομία της αγοράς και διαμήνυσε ότι θα συνεργαστεί στενά με τον αντίπαλό του στις εκλογές και εκπρόσωπο του συντηρητικού ΔΗΣΥ Κασουλίδη για την επίλυση του κυπριακού.»

Η γερμανόφωνη εφημερίδα του Λουξεμβούργου Luxemburger Wort: «Μετά από τόσα πολλά χαμένα χρόνια ανοίγει για την Κύπρο ένα παράθυρο ελπίδας για να κλείσει η πληγή της διχοτόμησης». «Εάν άρει η Λευκωσία το εμπορικό εμπάργκο κατά του Βορρά και το βέτο της εναντίον της οικονομικής βοήθειας της ΕΕ ύψους 260 εκατομμυρίων ευρώ, τότε διολισθαίνει η Τουρκία, ως προστάτιδα δύναμη του Βορρά, σε αναγκαστική πορεία, διότι ως υποψήφια προς ένταξη χώρα έχει ζωτικό ενδιαφέρον για μια συμβιβαστική και μόνιμη λύση στο κυπριακό.»

Το πορτραίτο του νικητή στις κυπριακές εκλογές της Κυριακής Δημήτρη Χριστόφια παρουσιάζει τέλος η Süddeutsche Zeitung απαντώντας αρχικά στους φόβους που καλλιεργούν τίτλοι κυρίως αγγλοσαξωνικών μέσων για τον «μοναδικό κομμουνιστή πρόεδρο της Ευρώπης»: «Δεν είμαι ο Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου», ανταπαντά ο Χριστόφιας γράφει η Süddeutsche Zeitung χαρακτηρίζοντας «παλιομοδίτικη αυτή την κριτική. Διότι εκτός από το σφυροδρέπανο στο έμβλημα, την κομματική πειθαρχία και τα μπλουζάκια Τσε Γκεβάρα στα επινίκια της Κυριακής, δεν έχουν μείνει πολλά από το κομμουνιστικό παρελθόν του ΑΚΕΛ που έχει ιδρυθεί το 1926.»

«Η σχέση του Χριστόφια με τη Μόσχα υπάρχει από τότε που σπούδαζε εκεί ιστορία, αλλά ο πρόεδρος εξηγεί ότι δεν πρόκειται να εισάγει το σοσιαλισμό, αντίθετα στηρίζει τους επιχειρηματίες και θα επιδιώξει δικαιότερη κατανομή για τα κέρδη της οικονομικής ανάπτυξης.»

«Η πραγματική δοκιμασία όμως θα είναι σε άλλο μέτωπο: το Κυπριακό και ο Χριστόφιας τονίζει ότι ‘υπάρχει μόνο μία ιδεολογία – η επανένωση του νησιού’. Και η εκλογή του Χριστόφια είναι ελπιδοφόρα. Για πρώτη φορά κυβερνούν μετριοπαθείς και στις δύο πλευρές. Εύκολα πάντως τα πράγματα δεν θα είναι. Η ειρηνευτική διαδικασία είναι σε τέλμα μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκύπριους το 2004. Ο Χριστόφιας και ο τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ θέλουν να συναντηθούν σύντομα. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Χριστόφιας θα φέρει την προσέγγιση των δύο πλευρών. Ο ίδιος γεννήθηκε το 1946 στην Κυρήνεια της τουρκοκυπριακής σήμερα βόρειας Κύπρου. Και ήταν πάντα οι Αριστεροί και οι Κομμουνιστές και από τις δύο πλευρές, εκείνοι που παρά τα χαρακώματα και το συρματόπλεγμα δεν έκοψαν τη μεταξύ τους επαφή.»

«Η εικόνα του Χριστόφια ως μαχητή της επανένωσης του νησιού δέχτηκε ένα σημαντικό πλήγμα το 2004, όταν για λόγους τακτικής έσυρε τους οπαδούς του στο ‘όχι’ για το σχέδιο Ανάν. Τότε το ΑΚΕΛ συμμάχησε με τον εθνικιστή Τάσο Παπαδόπουλο. Με το κόμμα του Παπαδόπουλου ΔΗΚΟ ο Χριστόφιας έκλεισε και τώρα μία συμφωνία, διότι χρειάστηκε τις ψήφους του για να εκλεγεί» Και η εφημερίδα καταλήγει με το αναπάντητο ερώτημα: τί υποσχέθηκε άραγε ως αντάλλαγμα στο ΔΗΚΟ;»