«Ελλάδα – η νόσος της ατιμωρησίας»
15 Νοεμβρίου 2010
«Η νίκη στον δεύτερο γύρο ενισχύει τον πρωθιερέα της εξυγίανσης Παπανδρέου», «Οι Έλληνες σοσιαλιστές κερδίζουν στις περιφερειακές εκλογές», είναι οι σημερινοί τίτλοι των γερμανόφωνων εφημερίδων, οι οποίες καταγράφουν στις ιστοσελίδες τους τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Επί τάπητος η αναδιαπραγμάτευση για την αποπληρωμή
Ο Γκερντ Χέλερ σε ρεπορτάζ του στη γερμανική εφημερίδα Kölner Stadtanzeiger με τίτλο «Η Αθήνα επιθυμεί περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή», αναφέρεται στη συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στην εφημερίδα ‘Πρώτο Θέμα’, όπου ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι ‘έχει τεθεί στο τραπέζι της επαναδιαπραγμάτευσης το ζήτημα της επιμήκυνσης αποπληρωμής του δανείου’.
Στο σημείο αυτό ο Γκερντ Χέλερ παρατηρεί: «Οι επιπρόσθετες διορθώσεις της αποπληρωμής των δανείων συνιστούν καθημερινότητα για το ΔΝΤ, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας θα ήταν ένα πολιτικό γεγονός. Διότι η εφαρμογή του πακέτου εξυγίανσης κινδυνεύει ήδη με καθυστέρηση: ναι μεν στους πρώτους δέκα μήνες ο υπουργός Οικονομικών Παπακωνσταντίνου κατάφερε να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 30%, αλλά το σχέδιο προέβλεπε μείωση της τάξεως του 32%. Και αυτό συνέβη γιατί τα φορολογικά έσοδα εξελίχθηκαν λόγω της ύφεσης χειρότερα από ό,τι αναμενόταν. Δηλαδή υπήρξε μία αύξηση της τάξης του 3,7%, ενώ αναμενόταν αύξηση κατά 8,7%.
Επιπλέον σήμερα η Eurostat θα δώσει τα τελικά στοιχεία για το έλλειμμα του 2009, που αναμένεται να διορθωθεί προς τα πάνω από το 13,6% σε 15,5%.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι στόχοι του πακέτου εξυγίανσης για το 2010 διακυβεύονται. Γι’ αυτό η Αθήνα σκέπτεται να επαναδιαπραγματευθεί με την ΕΕ και το ΔΝΤ τόσο τους στόχους του πακέτου εξυγίανσης, όσο και τα χρονικά όρια της αποπληρωμής.»
«Η ίδια η δικαιοσύνη είναι ο μεγάλος ασθενής»
«Ελλάδα: Η νόσος της ατιμωρησίας», είναι ο τίτλος του περιοδικού Der Spiegel και υπότιτλος «Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου αγωνίζεται με γενναιότητα κατά της χρεοκοπίας αλλά δεν συστρατεύονται όλες οι υπηρεσίες. Η δικαιοσύνη αρνείται να καταθέσει αγωγές σε περιπτώσεις διαφθοράς.»
Το ρεπορτάζ επικεντρώνεται στην περίπτωση του πρώην διευθυντή του ΥΠΠΟ Νίκου Κανελλόπουλου για να αναλύσει το φαινόμενο της ‘ατιμωρησίας’.
«Η υπόθεση Κανελλόπουλου ισχύει αυτή την εποχή σαν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής νόσου της ατιμωρησίας. Ο κ. Κανελλόπουλος είναι σε όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων σε μια χρονική στιγμή που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου αγωνίζεται σε όλα τα μέτωπα κατά της απειλής της χρεοκοπίας. Ο πρωθυπουργός πρέπει όχι μόνον να αλλάξει ριζικά τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας του, αλλά και να διαπαιδαγωγήσει έναν ολόκληρο λαό. Παρά τις πολλές γενικές απεργίες αύξησε τη φορολογία, επέβαλε ένα ριζοσπαστικό πακέτο εξυγίανσης και περιόρισε τον διογκωμένο δημόσιο τομέα.»
Το περιοδικό αναφέρεται στη διοικητική μεταρρύθμιση ‘Καλλικράτης’ και την σύμπτυξη των δήμων και κοινοτήτων από 1074 σε 325 και των νομαρχιών από 52 σε 13. Και σημειώνει: «Για να επιβάλει αυτές τις αντιλαϊκές αποφάσεις της η κυβέρνηση Παπανδρέου έπρεπε να αντέξει την απώλεια ψήφων στις περιφερειακές εκλογές. Ασφαλώς ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την περίπτωση Κανελλόπουλου και να προπαγανδίσει τον αγώνα του κατά της διαφθοράς λέγοντας προς τον λαό: ‘κοιτάξτε τι ανατριχιαστικές περιπτώσεις κακοδιοίκησης αντιμετωπίζουμε και εξιχνιάζουμε’. Είναι όμως τα πράγματα όντως έτσι;»
«Η περίπτωση Κανελλόπουλου ανήκει στο φαινόμενο που ο ελληνικός λαός ονομάζει ‘ατιμωρησία’ και το οποίο απειλεί σοβαρά τις απαραίτητες αλλαγές στη χώρα….Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο, εδώ και χρόνια καταγγέλλεται ότι η ποινική δικαιοσύνη εργάζεται αργά και αναποτελεσματικά, χάνει έγγραφα και κωλυσιεργεί. 340 φορές το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα γι’ αυτό τον λόγο.
Επίσης εδώ και πολλά χρόνια λέγεται δημόσια ότι οι νόμοι αφήνουν πολλά ‘παραθυράκια’. Π.χ. στην περίπτωση Κανελλόπουλου η εφορία κατέληξε στο καταπληκτικό συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατή η εκ των υστέρων φορολόγηση των ιδιαίτερα υψηλών εισοδημάτων του, επειδή η προέλευσή των χρημάτων ‘δεν συνδέεται με την εξάσκηση του επαγγέλματός του’. Έτσι τα χρήματα αυτά ‘δεν υπόκεινται σε φορολογία, έστω και αν αποκτήθηκαν με παράνομο τρόπο’.»
Τέλος το περιοδικό αναφέρεται στις κατηγορίες του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή και στις γραπτές του καταγγελίες προς τη δικαιοσύνη για σκάνδαλα σε δημόσια έργα και νοσοκομεία και καταλήγει με το επιμύθιο του επιθεωρητή Ρακιντζή: «Συχνά είναι σαν να μην υπάρχει δικαιοσύνη. Η ίδια η δικαιοσύνη είναι στην πραγματικότητα ο μεγάλος ασθενής.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου