"Δεν είναι σωστό να παίζουμε τον Θεό"

Παγκόσμια Ημέρα κατά της θανατικής ποινής η σημερινή και ακόμη και οι πιο αντιδραστικοί εκ των ευρωπαίων εταίρων συμφώνησαν αυτή η μέρα να γίνει και ευρωπαϊκή ημέρα κατά της θανατικής ποινής. ΟΙ Πολωνοί βέβαια έκαναν και πάλι τη διαφορά ζητώντας να συμπεριληφθεί και η απαγόρευση των αμβλώσεων και της ευθανασίας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η Πολωνία βρίσκεται σε προεκλογικό πυρετό. Γενικότερα πάντως πέρυσι ο αριθμός των εκτελεσθέντων μειώθηκε, αν και σε μεγάλες χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν, αλλά και οι ΗΠΑ η θανατική ποινή δεν έχει καταργηθεί. Σε 38 από τις 50 ομόσπονδες πολιτείες 1000 άνθρωποι κάθισαν στην ηλεκτρική καρέκλα από το 1976, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε και πάλι τις εκτελέσεις. Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Γκάλοπ το 65% των αμερικανών τάσσεται υπέρ της θανατικής ποινής. Ο γνωστός καθηγητής δικαίου Ρόμπερτ Μπλέκερ από τη Ν. Υόρκη ανήκει ανάμεσα σε αυτούς. Παραδέχεται ωστόσο ότι το ποσοστό των υπέρμαχων έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια. «Συνήθως μετά από μια ιδιαίτερα στυγερή δολοφονία ανεβαίνει το ποσοστό όσων συμφωνούν με τη θανατική ποινή. Όταν πάλι υπάρχουν ενδείξεις, ότι ένας αθώος οδεύει προς την αγχόνη, το ποσοστό μειώνεται. Γενικά πάντως από το 1977 το ποσοστό υπέρ της θανατικής ποινής κυμαίνεται στο 65%».

Ο Ρόναλντ Ταμπακ διαφωνεί με την άποψη. Είναι πρόεδρος μιας επιτροπής του αμερικανικού δικηγορικού συλλόγου. Και υποστηρίζει τα εξής:

«Όταν στις δημοσκοπήσεις δίδεται στους ερωτώμενους μια εναλλακτική στη θανατική ποινή, όπως ισόβια ή ποινές με αναστολή, τότε μειώνεται σημαντικά το ποσοστό όσων υποστηρίζουν τη θανατική ποινή. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις οι ερωτώμενοι τάσσονται στην πλειοψηφία τους υπέρ τη ισόβιας κάθειρξης»

Από την πλευρά του ο καθηγητής Μπλεκερ υποστηρίζει ότι τα ισόβια δεν αξίζουν ως ποινή σε όσους έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα. Αντίθετα, ο δικηγόρος Ρόναλντ Τάμπακ έχει διαφορετική άποψη: «Σε αρκετές περιπτώσεις», λέει, «οι φυλακισμένοι δεν έχουν καμιά πιθανότητα να απασχοληθούν με κάτι χρήσιμο, δεν μπορούν να κερδίσουν χρήματα, να μορφωθούν, πόσο μάλλον να βγουν κάποτε έξω. Δεν πρόκειται για κανονική ζωή. Σε πολλές φυλακές μάλιστα η ζωή είναι ένα μαρτύριο. Ο λόγος για τον οποίο πολλοί καταδικασθέντες στην εσχάτη των ποινών δεν κάνουν έφεση είναι ο φόβος τους μήπως περάσουν όλη τους τη ζωή κάτω από τέτοιες συνθήκες». Σε ένα σημείο πάντως όλοι συμφωνούν: ό,τι ανάμεσα στους θανατοποινίτες υπάρχουν και αθώοι. Όμως για τον καθηγητή Μπλεκερ είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει. Και στην ερώτηση γιατί υποστηρίζει με τόσο σθένος την θανατική ποινή, απαντά λακωνικά:«Ορισμένοι άνθρωποι αξίζει να πεθάνουν. Και εμείς έχουμε χρέος να τους εκτελούμε. Τόσο απλό είναι. Αυτό σημαίνει δικαιοσύνη».

«Δεν είναι σωστό να παίζουμε τον Θεό και να αποφασίζουμε πότε πρέπει ένας άνθρωπος να πεθάνει», ανταπαντά ο Ρόναλντ Τάμπακ. «Πολλές χώρες έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα απονομή δικαιοσύνης που δεν στηρίζεται στις εκτελέσεις. Και αποτελεί φάρσα το ότι οι ΗΠΑ, που υπεραμύνονται με τέτοιο πάθος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, να διατηρούν ακόμη τη θανατική ποινή».