Δεν έκατσαν στο εδώλιο οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας Ντζίντζιτς

Ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Σέρβου πρωθυπουργού Ζόραν Ντζίντζιτς, αν βέβαια υπήρχαν, ούτε έκατσαν στο εδώλιο, ούτε καταδικάστηκαν, παρατηρεί σήμερα η Süddeutsche Zeitung. Τουλάχιστον όμως κρίθηκαν ένοχοι οι δράστες, που δολοφόνησαν τον Σέρβο πρωθυπουργό το 2003. Με το θάνατο του Ντζίντζιτς η Σερβία έχασε ένα πολιτικό, που ήταν προσηλωμένος στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του. Ωστόσο οι περισσότεροι Σέρβοι συνειδητοποίησαν μήνες μετά τη δολοφονία του Ζόραν Ντζίντζιτς το μέγεθος της απώλειας. Ο σημερινός πρωθυπουργός Βόισλαβ Κοστούνιτσα αναλώθηκε στην κόντρα με τον μεγάλο πολιτικό του αντίπαλο και ανταγωνιστή Ζόραν Ντζίντζιτς. Έτσι οι δύο άνδρες δεν κατάφεραν να αποτινάξουν με μια κοινή προσπάθεια την κληρονομιά που άφησε το καθεστώς Μιλόσεβιτς. Κοστούνιτσα και Ντζίντζιτς αποκαλύπτουν το έλλειμμα δημοκρατίας το οποίο ακόμα και σήμερα ταλανίζει τη Σερβία. Η εφημερίδα Frankfurter Rundschau είναι πιο αισιόδοξη: Η δολοφονία ενός πολιτικούς που προωθούσε τις μεταρρυθμίσεις ήταν αναμφίβολα μεγάλη απώλεια για την χώρα. Ο Ντζίντζιτς διοχέτευσε τις διαμαρτυρίες του πληθυσμού κατά του καθεστώτος Μιλόσεβιτς σε μια αναίμακτη ανταρσία. Ήταν εκείνος που έδωσε μορφή στην ιδέα για μια διαφορετική Σερβία. Ακόμα και τα χρόνια της στασιμότητας που ακολούθησαν κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του Βόισλαβ Κοστούνιτσα δεν κατόρθωσαν να σβήσουν την ελπίδα. Ο Ζόραν Ντζίντζιτς έμεινε και μετά το θάνατό του το μέτρο για αυτά που συνέβαιναν στη Σερβία. Οι διάφορες φάσεις της δικαστικής διαδικασίας με τα θετικά και τα αρνητικά της σημεία ήταν ενδεικτικά για το που πηγαίνει η Σερβία. Σήμερα η χώρα βρίσκεται πάντως σε πολύ καλύτερο σημείο από τις 12 Μαρτίου του 2003 όταν ο πρωθυπουργός έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες των ανδρών της φρουράς του.

Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου σχολιάζει σήμερα τις επιπτώσεις της αιματηρής βομβιστικής επίθεσης στην Άγκυρα: Η επίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει μια διαμάχη εξουσίας μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας. Σε περίπτωση όμως που ο στρατός θελήσει να εκμεταλλευτεί προς όφελός του το συμβάν τότε κινδυνεύει η Δημοκρατία στην Τουρκία. Εδώ και καιρό η στρατιωτική ηγεσία πιέζει προς την κατεύθυνση μιας γενικευμένης επιχείρησης κατά των κούρδων αυτονομιστών του ΠΚΚ. Στα σύνορα με το Ιράκ έχουν συγκεντρωθεί περισσότεροι τούρκοι στρατιώτες από ότι ποτέ. Δεν είναι μυστικό ότι οι στρατηγοί θα ήθελαν πολύ να περάσουν τα σύνορα και να κινηθούν εναντίον των κούρδων αυτονομιστών που κρύβονται στο βόρειο Ιράκ. Ένα τέτοιο βήμα ωστόσο θα αποδεικνύονταν μοιραίο μιας και συνιστά πρόκληση εναντίον των ΗΠΑ με ανυπολόγιστες οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις για την Τουρκία.

Με αφορμή τις ένοπλες συγκρούσεις στο Λίβανο η γαλλική εφημερίδα Le Monde βλέπει τη χώρα στο «χείλος του γκρεμού»: Εδώ και χρόνια η Βηρυτός γνωρίζει για το κίνδυνο που προέρχεται από τους προσφυγικούς καταυλισμούς των παλαιστινίων. Δεν έκανε ωστόσο τίποτα. Η αποχώρηση των δυνάμεων της Συρίας το 2005 δεν επέφερε το τέλος της ξένης επιρροής στη χώρα των κέδρων. Η κυβέρνηση δεν έχει στη διάθεσή της τα απαραίτητα τεκμήρια για να αποδείξει τις σχέσεις της Συρίας με τους ακραίους σουνίτες της Φατάχ Αλ Ισλάμ που προκαλούν σήμερα τον στρατό του Λιβάνου. Το γεγονός ότι οι συγκρούσεις συμπίπτουν με τη δημιουργία ειδικού δικαστηρίου για τη διαλεύκανση της δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι σίγουρα δεν είναι τυχαίο.