Γυναίκες και φιλμ

«Η κάμερα είναι πολύ βαριά για σένα!» κλασικές ανδρικές παρατηρήσεις, τις οποίες έπρεπε να ακούει συχνά στη δεκαετία του 80 και του 90 η Σοφί Μεντινιέ. Η Γαλλογερμανίδα κινηματογραφίστρια παλεύει εδώ και χρόνια για ισότητα στο επάγγελμά της. Η πραγματικότητα είναι όμως πολύ διαφορετική όπως λέει. Στη Γερμανία μόλις το 10% των γυναικών είναι "κάμεραμαν". Και στον τομέα της σκηνοθεσίας τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ δεν συναντά κανείς παρά ελάχιστες σκηνοθέτριες. Στις Κάννες για παράδειγμα υπάρχουν χρονιές που δεν εκπροσωπείται καμία σκηνοθέτρια.

Στο Διεθνές Γυναικείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ντόρντμουντ - Κολωνίας, το οποίο ολοκληρώνεται την Κυριακή, οι γυναίκες δημιουργοί της εικόνας έχουν μια σπάνια ευκαιρία.  Για την Μπάρμπαρα Άλμπερτ,  από τους διοργανωτές του φεστιβάλ, αυτό αποτελεί μια πολιτική αναγκαιότητα. Διότι, όπως υποστηρίζει, οι ταινίες από γυναίκες αγοράζονται και διανέμονται δυσκολότερα. Στο φετινό φεστιβάλ παρουσιάζονται 100 ταινίες από σκηνοθέτριες από περισσότερες από 30 χώρες. Εκτός από το επίσημο πρόγραμμα υπάρχουν σεμινάρια και εργαστήρια.

Μην φοβάστε

Φέτος η Σοφί Μεντινιέ διευθύνει ένα από αυτά τα εργαστήρια. Η ίδια είναι καθηγήτρια στη Ανώτερη Σχολή ΜΜΕ στην Κολωνία και αυτό που προσπαθεί να μεταδώσει στις φοιτήτριές της είναι ότι η τεχνολογία δεν είναι τόσο δύσκολη. Τις ενθαρρύνει να πραγματοποιήσουν τις δικές τους ιδέες και τους εξηγεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται.

Η Σοφί Μεντινιέ αλλά και η Μπάρμπαρα Άλμπερτ είναι από τις τυχερές. Έχουν διακριθεί στο χώρο τους και έχουν αποσπάσει βραβεία. Η Μεντινιέ ξεκίνησε από τη Βενετία με την ταινία «Ο πράσινος φάρος» με την οποία κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο το 1988. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Γκοτά και τον Μίχαελ Κλίερ.

Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στο χρήμα

Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι η ελλιπής παρουσία των γυναικών στα φεστιβάλ, το πραγματικό πρόβλημα είναι «ότι εκεί που υπάρχουν χρήματα, οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση». Η Μπάρμπαρα Άλμπερτ, η οποία ασχολείται εδώ και χρόνια με τις κρατικές επιδοτήσεις για τον κινηματογράφο, δηλώνει πως στο σινεμά συμβαίνει ό, τι και σε πολλά άλλα επαγγέλματα. Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στα πραγματικά κέντρα λήψης αποφάσεων και εξουσίας. Εκτός αυτού επισημαίνει πως οι γυναίκες έχουν πολύ συχνά πολύ περισσότερες αμφιβολίες για τον εαυτό τους από ότι οι άνδρες. Ενώ τέλος και εδώ κυριαρχούν οι προκαταλήψεις πως θα συνδυάσει μια γυναίκα οικογένεια και επαγγελματική καριέρα.

Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, η κατάσταση πάντως βελτιώνεται, αν και μένουν πάρα πολλά να γίνουν.

Maria Todeskino / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου