«Γερμανικό ντιζάιν εναντίον ελληνικών σκουπιδιών»

Με τίτλο «Γερμανικό ντιζάιν εναντίον ελληνικών σκουπιδιών» ο Γκέρντ Χέλερ γράφει στο προσωπικό του ιστολόγιο στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt ότι με πρωτοβουλία μιας Γερμανίδας γραφίστριας που ζει ανάμεσα στο Ντόρτμουντ και τη Βουλιαγμένη ξεκίνησε μια καμπάνια με πινακίδες κατά των σκουπιδιών:

«Η γραφίστρια Σίλβια Κράμερ σχεδίασε μια έξυπνη αφίσα χωρίς απαγορεύσεις, αλλά με χρώματα και κάποιες πληροφορίες. Π.χ. ένα μπουκάλι χρειάζεται ένα εκατομμύριο χρόνια για να αφομοιωθεί από το περιβάλλον, 250 χρόνια χρειάζεται ένα πλαστικό ποτήρι και πέντε χρόνια το φίλτρο μιας πεταμένης γόπας από τσιγάρο.

Το σχέδιό της το πρόσφερε η Γερμανίδα σχεδιάστρια αφιλοκερδώς και αμέσως βρήκε και χορηγούς: την αλυσίδα καταστημάτων ηλεκτρονικών ειδών Media-Saturn που ανέλαβε τα έξοδα της παραγωγής της αφίσας.

Έτσι εδώ και μερικές εβδομάδες οι αφίσες φιγουράρουν στις πλαζ της Βούλας και της Γλυφάδας. Αλλά υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για ανάρτηση παρόμοιων πινακίδων ακόμη και στην Πελοπόννησο και τη Βόρεια Ελλάδα.

Εάν βοηθήσουν οι αφίσες για την εξάλειψη των σκουπιδιών από τις ελληνικές παραλίες θα το δούμε στο τέλος της σεζόν.»

«Πολύ υψηλό το τίμημα της Γεωργίας»

Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο άρχισε ο πενθήμερος πόλεμος Γεωργίας – Ρωσίας. Οι βρετανικοί The Times γράφουν:

«Για την Γεωργία ήταν πολύ υψηλό το τίμημα της αφελούς και θερμόαιμης ενέργειας του προέδρου της Μιχαήλ Σαακασβίλι. Από τότε η αντιπολίτευση αμφισβητεί τις ηγετικές ικανότητες του προέδρου, τον κατηγορεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για εκλογική νοθεία.

Επιπλέον: η χώρα χρειάζεται τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο δολάρια για την αποκατάσταση των καταστροφών, ενώ κατέστη τώρα πια αδύνατον να επανακτηθεί η Νότια Οσετία. Το ίδιο αδιέξοδη φαίνεται και η προοπτική ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Οι πληγές δεν έχουν λοιπόν επουλωθεί και η περιοχή παραμένει ασταθής.»

«Ο αμφιλεγόμενος πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι δεν αποδέχθηκε ποτέ την ταπείνωση που υπέστη και προσπαθεί ακόμη και σήμερα να εκδικηθεί και να προκαλέσει τους Ρώσους», παρατηρεί η γαλλική Dernieres Nouvelles d’ Alsace:

«Ο Σαακασβίλι θέλει να εκμεταλλευτεί την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, για την οποία υπερηφανεύεται, και επιδιώκει να εκμεταλλευτεί όλες τις αψιμαχίες και διαφωνίες των δύο πάλαι ποτέ αντιπάλων του Ψυχρού Πολέμου.

Το Κρεμλίνο καταδίκασε ήδη μια οποιαδήποτε ‘ξένη υποστήριξη’ της Γεωργίας, ο δε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επανέλαβε μεν την σαφέστατη επιθυμία της χώρας του για ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ κράτησε δε τις αποστάσεις του από τον Σαακασβίλι, όπως και ολόκληρη η αμερικανική κυβέρνηση.»

Τέλος η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Ο αυτοκράτορας» επικεντρώνεται με την αφορμή της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την σύγκρουση με τη Γεωργία στη διακυβέρνηση Πούτιν ή μάλλον, όπως το ονομάζει, στο σύστημα Πούτιν: «Μπορεί ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους να μην αντελήφθη ποτέ ως το τέλος της θητείας του πόσο άλλαξε η Ρωσία, αλλά ούτε ο Πούτιν κατάλαβε ότι οι διάφορες αμερικανικές προκλήσεις δεν ήταν έκφραση εχθρότητας, αλλά άγνοιας. Διότι για τους Αμερικανούς η Ρωσία δεν ήταν σημαντική. Και αυτό μάλλον δεν έχει ακόμη αλλάξει.

Ο Πούτιν όμως είναι ένας προσωρινός ηγέτης, την εξουσία νομιμοποιούσαν οι αδυναμίες της χώρας. Τώρα η Ρωσία αλλάζει, δεν είναι πια αδύναμη και η αυτοκρατορική διακυβέρνηση Πούτιν έχει καταντήσει αυτοσκοπός.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης