Γερμανία: 20 εκατομμύρια τόνοι υπολείμματα τροφίμων πετιούνται στα σκουπίδια

Στη Γερμανία τα τελευταία 30 χρόνια είναι πια παράδοση οι κοινωνικοί φορείς, εκκλησιαστικοί, δημοτικοί ή ιδιωτικοί, να αγοράζουν υπερώριμα λαχανικά και φρούτα ή προϊόντα από τα σουπερμάρκετ, που έχει λήξει η ημερομηνία ανάλωσή τους, και να τα διανέμουν σε άστεγους ή φτωχές οικογένειες για άμεση κατανάλωση.

Επίσης από το 2003 έχει αναπτυχθεί ένα νεολαιίστικο κίνημα διαμαρτυρίας, με πρότυπο ανάλογο κίνημα στις ΗΠΑ, που απορρίπτει την κοινωνία της κατανάλωσης.

Εκατοντάδες νεαροί Γερμανοί διατρέφονται λοιπόν από τα πεταμένα τρόφιμα στα κοντέινερ των σουπερμάρκετ και των λαϊκών αγορών όχι από ένδεια, αλλά από «αντικαταναλωτική ιδεολογία». Αυτά μέχρι σήμερα.

Από το 2000 και μετά διαμορφώνεται όμως μια παρόμοια τάση και σε όσους παράγουν ή πωλούν τρόφιμα, δηλαδή στις αλυσίδες τροφίμων, στους αγροτικούς συνεταιρισμούς ή ακόμη και στη βιομηχανία τροφίμων.

Η αφετηρία είναι ασφαλώς διαφορετική: η βιομηχανία και τα σουπερμάρκετ έχουν ετήσια ζημία από τη διαχείριση των υπολειμμάτων των τροφίμων γύρω στο 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ.

Έτσι ο όμιλος τροφίμων και τουριστικών υπηρεσιών REWE (σε τρόφιμα, ένδυση και είδη καλλυντικών: 3^ος πανευρωπαϊκά μετά το Carrefour και το Tesco και 7^ος σε διεθνές επίπεδο) εδώ και 15 χρόνια συνεργάζεται με τις περίφημες ‘Τράπεζες Τροφίμων’ του δήμου και των χριστιανικών εκκλησιών.

Ο Αντρέας Κρέμερ, εκπρόσωπος τύπου του REWE, τονίζει ότι διαθέτουν όλα τα τρόφιμα που δεν μπορούν να πουληθούν, αλλά είναι ακόμη καταναλώσιμα. Μοναδική εξαίρεση «τα τρόφιμα που μας απαγορεύει η νομοθεσία να πουλήσουμε όπως π.χ. ο κιμάς και τα φρέσκα ψάρια.»

Πολλές κοινωνικές οργανώσεις, αλλά και γνωστές προσωπικότητες που ασχολούνται με το θέμα, όπως ο Βαλεντίν Τουρν, σκηνοθέτης δύο ντοκιμαντέρ για το πέταγμα των τροφίμων στη Γερμανία, υποστηρίζουν ότι ακόμη και αυτή η νέα τάση δεν βοηθά στην ουσιαστική συρρίκνωση των σκουπιδιών. Διότι τελικά καταλήγουν πάλι τεράστιες ποσότητες τροφίμων στα σκουπίδια.

Αιτία σύμφωνα με τον Βαλεντίν Τουρν είναι η φθήνια: «Το πέταγμα είναι τώρα πιο εύκολο, διότι τα τρόφιμα είναι ακόμη πιο φθηνά από ό,τι παλιά»

Οι λύσεις που προτείνει είναι «όχι να μοιράζουμε σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη το πλεόνασμα των υπολειμμάτων, αλλά να μην το παράγουμε».

Γεγονός που σημαίνει όμως ότι «οι αλυσίδες σουπερμάρκετ δεν πρέπει να γεμίζουν τα ράφια τους με προϊόντα μέχρι την τελευταία στιγμή ή πρέπει να πωλούν τα φρέσκα προϊόντα, τα λαχανικά και τα φρούτα σε χαμηλότερες τιμές.»

Η βιομηχανία τροφίμων έχει αποδεχθεί ήδη τις προσφορές και τις χαμηλές τιμές, αλλά διαφωνεί ριζικά για λόγους ανταγωνισμού με τα άδεια ράφια στα σουπερμάρκετ διότι όπως υπογραμμίζει ο Αντρέας Κρέμερ από τον όμιλο REWE κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο: «Επειδή ο πελάτης αντιδρά στα άδεια ράφια, όχι με την αποφυγή της αγοράς του α ή β προϊόντος, αλλά θυμώνει, δεν πατάει ξανά το πόδι του στο συγκεκριμένο μαγαζί ή σουπερμάρκετ και τρέχει και ψωνίζει στον ανταγωνιστή μας.»

Οι δηλώσεις αυτές σημαίνουν πως έχουμε και εμείς ευθύνη ως καταναλωτές όταν θέλουμε να αγοράζουμε φρέσκα και φθηνά όλα τα προϊόντα μέχρι τις δέκα ή τις δώδεκα η ώρα το βράδυ που κλείνουν τα μεγάλα σουπερμάρκετ.