1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Γαλλική ανησυχία για απομόνωση στο συριακό

28 Σεπτεμβρίου 2015

Ενώ εντείνονται οι διεργασίες με στόχο τη δημιουργία ενός διεθνούς άξονα για την επίλυση της συριακής κρίσης, η Γαλλία φαίνεται να είναι η μόνη δυτική χώρα που απορρίπτει a priori κάθε συνεργασία με τον Άσαντ.

https://p.dw.com/p/1Gelv
Εικόνα: AFP/Getty Images/Patrick Kovarik

Σε απομόνωση νιώθει να βρίσκεται η Γαλλία στο θέμα της Συρίας. Παρά την παρουσία και την αναμενόμενη ομιλία του γάλλου προέδρου Ολάντ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, οι πάντες περιμένουν τη διμερή συνάντηση του Μπαράκ Ομπάμα και του Βλαντιμίρ Πούτιν σήμερα το απόγευμα στη Νέα Υόρκη. Για πολλούς η τύχη της Συρίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια των δύο ανδρών.

Ο Γάλλος πρόεδρος, από την πλευρά του, έχει έως τώρα παραμείνει σταθερός στην αρχική του θέση. Θεωρεί τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ ως τον «νούμερο ένα» εχθρό, που προκάλεσε τη γέννηση του Ισλαμικού Κράτους. Πιστεύει ακράδαντα ότι το μέλλον της Συρίας δεν μπορεί να οικοδομηθεί μέσα από τη δική του παρουσία.

Το παιχνίδι στα χέρια του Πούτιν

Από την πάγια θέση της Γαλλίας έχουν πάντως διαφοροποιηθεί πλέον οι άλλοι δυτικοί ηγέτες, οι οποίοι θεωρούν ότι επί του παρόντος εκείνο που επείγει είναι να χτυπηθεί άμεσα και αποτελεσματικά το Ισλαμικό Κράτος, έστω και εάν προσωρινά χρειασθεί η ανοχή του συριακού καθεστώτος, ακόμη και η συνεργασία με τον Άσαντ.

«Νούμερο ένα» εχθρός για τον Φρανσουά Ολάντ είναι ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ
«Νούμερο ένα» εχθρός για τον Φρανσουά Ολάντ είναι ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ Αλ ΆσαντΕικόνα: Reuters/A. Jocard

Η γαλλική διπλωματία πάντως παραμένει ιδιαίτερα δραστήρια αναπτύσσοντας τις θέσεις του Ολάντ. Θυμίζουν ότι πριν ακόμα εμφανισθεί το Ισλαμικό Κράτος ο γάλλος πρόεδρος ήταν έτοιμος να χτυπήσει στρατιωτικά τις δυνάμεις του Άσαντ, αλλά οπισθοδρόμησε, όταν έκαναν πίσω οι ΗΠΑ.

Στο μεταξύ, οι περισσότεροι αναλυτές αναγνωρίζουν ότι το παιχνίδι τώρα το κερδίζει ο Πούτιν, του οποίου η πραγματική δύναμη οφείλεται κυρίως στην αδυναμία, την αναποφασιστικότητα και την έλλειψη ξεκάθαρης στρατηγικής των δυτικών κυβερνήσεων. Πολλοί μάλιστα αναρωτιούνται επίσης εάν στο τέλος θα υποχωρήσει και ο Ολάντ βάζοντας νερό στο κρασί του.

Ολυμπία Τσίπηρα, Παρίσι