Απόγνωση κι ελπίδα στο ξενοδοχείο Αλίκη

Το πιο ανεκτίμητο αγαθό για τους επισκέπτες του ξενοδοχείου Αλίκη στο Ρεϊχανλί της Τουρκίας είναι η ελπίδα. Μόλις πέντε χλμ. μακριά, στην άλλη πλευρά των τουρκοσυριακών συνόρων ο εμφύλιος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Οι εκρήξεις είναι συνεχείς και εικόνες τρόμου φτάνουν στο ξενοδοχείο μέσα από μία οθόνη που έχει τοποθετηθεί στο λόμπι του ξενοδοχείου. Μία ομάδα νεαρών προσφύγων παρακολουθούν με προσήλωση. Τα δωμάτιά τους πληρώνονται από συγγενείς τους που ζουν στο εξωτερικό και στέλνουν τακτικά χρήματα.

Ανάμεσα στους πρόσφυγες κάθεται και ο Μάρουαν Χούρι. Ο 56χρονος Σύρος κατόρθωσε τις προηγούμενες εβδομάδες να μαζέψει ανθρωπιστική βοήθεια από τη Γερμανία γεμίζοντας δύο νταλίκες. Αυτές, ωστόσο, παραμένουν ακινητοποιημένες επί μέρες μαζί με εκατοντάδες ακόμη οχήματα στο τουρκικό συνοριακό σταθμό Τσιλβεγκιοζού. Η κατάληψη ορισμένων εδαφών, λίγα χλμ. μακρύτερα, από τους τζιχαντιστές μαχητές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε» οδήγησε στο κλείσιμο των συνόρων από την τουρκική κυβέρνηση, η οποία ανησυχεί μήπως η ανθρωπιστική βοήθεια καταλήξει στα χέρια φανατικών ισλαμιστών.

Ελπίζοντας στη στήριξη της Δύσης

Ο Μάρουαν Χούρι δεν κρύβει την απογοήτευσή του. Ο άνδρας με καταγωγή από τη Δαμασκό εργάζεται τα τελευταία 20 χρόνια ως γιατρός στη Γερμανία. Όταν ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς και τις δυνάμεις του σύρου προέδρου Άσαντ, ο Χούρι τάχθηκε στο πλευρό του αντικαθεστωτικού Συριακού Εθνικού Συνασπισμού. Είχε πάντοτε την ελπίδα ότι η Δύση θα συνέδραμε σύντομα, ώστε να απομακρυνθεί ο Άσαντ από την εξουσία και να τερματιστεί ο πόλεμος.

Τα σύνορα απέχουν μόλις ένα τέταρτο με το αυτοκίνητο από το ξενοδοχείο Αλίκη. Ο Χούρι αναλαμβάνει την «ξενάγηση». Στις τρεις λωρίδες ασφάλτου έχει σχηματιστεί μία ουρά από οχήματα μήκους οκτώ χλμ. και κάθε μέρα προστίθενται κι άλλα. Όταν δεν ακούγονται εκρήξεις στο σημείο επικρατεί ησυχία. Λαθρέμποροι, οδηγοί ταξί και φορτηγών πίνουν μαύρο τσάι σε ένα παράπηγμα, περιμένοντας υπομονετικά να ανοίξουν τα σύνορα. Κάθε τόσο σύροι πρόσφυγες περνούν το συρμάτινο φράχτη, με τους τούρκους συνοριοφύλακες και στρατιώτες να τους αγνοούν σε πολλές περιπτώσεις.

Αργότερα, το βράδυ, ο Μάρουαν Χούρι συναντά στο ξενοδοχείο τη Ράνια Κισάρ. Η 39χρονη ακτιβίστρια ίδρυσε την «Επαναστατική Επιτροπή Γυναικών», διεκδικώντας το δικαίωμα των γυναικών να πολεμήσουν ισότιμα με τους άνδρες για την ελευθερία στην πατρίδα της. Αυτή και μόνο η αξίωση ήταν αρκετή για να προκαλέσει το μένος των φανατικών ισλαμιστών, οι οποίοι την τοποθέτησαν σε μία λίστα θανάτου. Οι γονείς της Κισάρ ζουν στις ΗΠΑ. Η ίδια σπούδασε στη Δαμασκό, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Η κριτική της στάση έναντι του καθεστώτος Άσαντ την οδήγησε έγκυο στη φυλακή. Εκεί «έχασε» ένα από τα δίδυμα που επρόκειτο να φέρει στον κόσμο. Μετά την αποφυλάκισή της πήγε στους γονείς της στο Ντάλας. Ωστόσο, μετά την έναρξη του εμφυλίου στην πατρίδα της αποφάσισε να αφιερωθεί στον αντικαθεστωτικό αγώνα. Ο σύζυγός της εξακολουθεί να ζει στη Δαμασκό ως οπαδός του Άσαντ μαζί με τα παιδιά τους, τα οποία έχει να δει τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Μια αχτίδα ελπίδας

Το επόμενο πρωί καταφθάνουν στο ξενοδοχείο 12 νεαροί άνδρες με ασυνήθιστα μακριά γένια. Νωρίτερα είχαν μεταφέρει έξι ασθενοφόρα στα τουρκοσυριακά σύνορα. Όλοι τους φορούν αυτοσχέδια στρατιωτική περιβολή και μιλούν αγγλικά με λονδρέζικη προφορά. Ο Μάρουαν Χούρι υποθέτει ότι κατάγονται από το Πακιστάν ή το Αφγανιστάν, υπονοώντας ότι πρόκειται για φανατικούς ισλαμιστές μαχητές. Το για ποιους πολεμούν στον εμφύλιο της Συρίας παραμένει γρίφος, καθώς δεν συναναστρέφονται με κανέναν από τους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Στο πέρασμα οποιασδήποτε γυναίκας στρέφουν επιδεικτικά το βλέμμα τους στο πάτωμα.

Στο ξενοδοχείο Αλίκη βρίσκονται σε ετοιμότητα και μερικά τουρκικά ασθενοφόρα, που σπεύδουν στα σύνορα για να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες σε σύρους τραυματίες. Ανάμεσά τους κι ένα βρέφος που δέχτηκε πυρά στην πλάτη.

Ένα γραπτό μήνυμα ενημερώνει τον Μάρουαν Χούρι ότι η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να ξανανοίξει τα σύνορα. Τα αγαθά της ανθρωπιστική βοήθειας δεν αποκλείεται να ξεκινήσουν για τη Συρία την επόμενη μέρα. Η ευχάριστη είδηση έσπασε προσωρινά τον κύκλο της απελπισίας στο ξενοδοχείο Αλίκη, δίνοντας και πάλι λίγη ελπίδα.

Sead Husic / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου