Απελευθέρωση της αγοράς των ταχυδρομείων στην ΕΕ
16 Ιουλίου 2007
Στη Γαλλία η δύναμη των συνδικάτων είναι γνωστή και όποιος αποφασίσει να βάλει χέρι σε κρατικές επιχειρήσεις τότε τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ. Την προηγούμενη εβδομάδα στο Στρασβούργο αποφασίστηκε η κατάργηση του μονοπωλίου της αποστολής των επιστολών. Έξω από το Ευρωκοινοβούλιο είχαν μαζευτεί εργαζόμενοι στα γαλλικά ταχυδρομεία. Ένας από αυτούς ντυμένους σαν τον Αστερίξ:
«Ακόμα και αν εμείς είμαστε οι τελευταίοι που αντιστεκόμαστε τόσο το καλύτερο, αυτό μας κάνει ακόμα πιο ισχυρούς»
Οι διαμαρτυρίες βέβαια δεν βοήθησαν και πολύ διότι η απόφαση όπως αναμενόταν ελήφθη με μεγάλη πλειοψηφία. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 και τα 27 κράτη μέλη θα πρέπει να επιτρέψουν τη λειτουργία και ιδιωτικών επιχειρήσεων για τη μεταφορά των επιστολών. Ο ανταγωνισμός πιστεύουν στις Βρυξέλλες ευνοεί τον καταναλωτή. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν τις αντιρρήσεις τους:
«Και ποιος μας εγγυάται ότι στο μέλλον οι επιστολές θα πηγαίνουν παντού.»
Και τι θα γίνει αν δεν συμφέρει την ιδιωτική επιχείρηση να πάει σε απομακρυσμένα μέρη όπως σε κάποιο χωριουδάκι στα Πυρηναία ή στα βουνά της Βαυαρίας. Η Ελλάδα πάντως και οι χώρες με ιδιομορφία στην γεωγραφική τους τοπογραφία και πολλά νησιά όπως η Ελλάδα πήραν παράταση έως το 2013. Η μεταρρύθμιση της ΕΕ αφήνει όμως ακόμα πολλά ερωτήματα αναπάντητα, όπως για παράδειγμα τα δικαιώματα των πελατών και τις υποχρεώσεις των ιδιωτικών εταιρειών. Όλα αυτά θα πρέπει να διευκρινιστούν μέχρι το 2011.
«Αυτό που κάνουμε εμείς στις Βρυξέλλες είναι απλά να θέσουμε μια καταληκτική ημερομηνία. Προσφέρουμε ένα ευρύ πεδίο στα κράτη μέλη και μπορούν να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.»
Αυτό ισχυρίζεται ο Μάρκους Φέρμπερ, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Η Γερμανία θέλει να ανοίξει η αγορά ήδη από το 2008 όμως συναντά την αντίσταση της Γαλλίας. Και μια επίσκεψη σε ένα μόνο ταχυδρομείο στο Στρασβούργο σε πείθει για το κλίμα:
«Τα ταχυδρομεία πρέπει να παραμείνουν κρατικά. Είναι ένας σημαντικός θεσμός και δεν πρέπει να πέσει στα χέρια των ιδιωτών.»
Οι Γάλλοι γνωρίζουν τις αδυναμίες του κράτους τους αλλά ακόμα το σέβονται.