Απαγωγή Αλ Μάζρι: ευθύνη των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών

Η κατά λάθος απαγωγή του Γερμανού υπηκόου Χάλεντ Αλ Μάζρι από τη CIA έγινε πια θέμα εσωτερικής πολιτικής στη Γερμανία. Ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός δέχεται σοβαρές πιέσεις και από τις τάξεις του, ενώ η αντιπολίτευση ζητά πάραυτα εξηγήσεις και την παραίτηση του σημερινού υπουργού΄Εξωτερικών Σταϊνμάγερ.

Berliner Zeitung: «Οι γερμανικές υπηρεσίες ασφαλείας προφανώς ενέχονται στην απαγωγή Αλ Μάζρι, ‘διότι πιθανότατα προκάλεσαν με τις πληροφορίες τους την προσοχή της CIA’, δήλωσε προς την εφημερίδα μας Γερμανός υπάλληλος των υπηρεσιών ασφαλείας προσθέτοντας ότι ‘οι Αμερικανοί στην ανάκριση του Αλ Μάζρι στο Αφγανιστάν έκαναν ερωτήσεις για θέματα που εμείς τους είχαμε πληροφορήσει’. Εάν αυτό όντως επαληθευτεί, τότε η απαγωγή του Γερμανο-λιβανέζου δεν προκλήθηκε από απλή σύγχυση ονόματος, αλλά και από γερμανικές πληροφορίες για το ποιον του απαχθέντος.»

Frankfurter Rundschau: «Το δίλημμα του Βερολίνου είναι προφανές. Από τη στιγμή που η Ουάσιγκτον δεν είναι διατεθειμένη να αναγνωρίσει ως λάθος την απαγωγή του Αλ Μάζρι, ούτε αποστασιοποιείται από τις συστηματικές μεθόδους της CIA , η συμπεριφορά της γερμανικής πλευράς για διαλεύκανση εκλαμβάνεται ως μη φιλική. Η διαφάνεια όμως είναι μια δοκιμασία που προωθεί τις διατλαντικές σχέσεις. Η αληθινή φιλία στηρίζεται συνήθως σε ξεκάθαρη γλώσσα. Όσο όμως υπάρχει το σύστημα Γκουαντάναμο, θεωρείται συνένοχος όποιος αποδέχεται τις μυστικές πτήσεις της CIA ως σύνηθες φαινόμενο, ως θεμιτή μέθοδο. Τι γνώμη έχετε κύριε Σίλι;»

Süddeutsche Zeitung: «Η διαβεβαίωση της κας Ράις ενώπιον των εταίρων του ΝΑΤΟ ότι οι ΗΠΑ ερμηνεύουν και εφαρμόζουν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις όπως και οι Ευρωπαίοι δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, εφ’ όσον το αμερικανικό δίκαιο επιτρέπει, ό,τι οι διεθνείς συνθήκες απαγορεύουν. Παραδείγματος χάριν την απαγωγή ανθρώπων και τη μεταφορά τους σε άλλες χώρες, όπου δεν ισχύουν οι διεθνείς συνθήκες προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρ’ όλα αυτά τα ταξίδια μορφώνουν, διευρύνουν τον ορίζοντα κάθε ανθρώπου. Έτσι το ταξίδι της κας Ράις στην Ευρώπη ενδέχεται να έχει και την θετική του πλευρά: στο εξής ίσως λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν της τα παράπονα των Ευρωπαίων.»

Η αλλαγή στο πολιτικό τοπίο της Αιγύπτου με την νίκη των ισλαμιστικών δυνάμεων σχολιάζεται εκτενώς από τον γερμανικό τύπο. Παραθέτουμε το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Ο Μουμπάρακ είναι η αιτία της σημερινής νίκης και ισχύος των ‘Αδελφών Μουσουλμάνων’, του ισλαμιστικού κόμματος που αύξησε τις έδρες του στη βουλή από 15 σε 88. Τώρα είναι αναγκασμένος να χαλαρώσει ορισμένα στεγανά και απαράδεκτους νόμους περί ελευθερίας του τύπου και περί ελεύθερης έκφρασης της γνώμης. Έστω κι έτσι αυτή τη στιγμή η Αίγυπτος ζει μια περίοδο πολιτικής άνοιξης: ελευθερίες που από δεκαετίες είχαν ψαλιδιστεί, σήμερα ξαφνικά υπάρχουν. Στους δρόμους του Καΐρου επιτρέπεται πια να διαδηλώνουν οι πολίτες κατά του προέδρου Μουμπάρακ, ενώ οι δικαστές επιτρέπεται να καταγγέλλουν παρατυπίες στις εκλογές και να καταλογίζουν στην κυβέρνηση χειραγώγηση του τύπου. Όμως ουδείς γνωρίζει σε ποια κατεύθυνση θα οδηγηθεί η Αίγυπτος, διότι ουδείς μπορεί να διαγνώσει πόσο θα αντέξει το καθεστώς Μουμπάρακ τις νέες ελευθερίες.»

Τέλος η διεθνής διάσκεψη για το κλίμα απασχολεί όλες τις γερμανικές εφημερίδες. Η Frankfurter Rundschau γράφει: «Οι ΗΠΑ δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για το πρωτόκολλο του Κυότο, οι Γερμανοί θεωρούνται πρωταθλητές στην προστασία του κλίματος και οι κάτοικοι των νησιών του Ειρηνικού Τουβαλού φοβούνται πως η χώρα τους θα ερημωθεί από κατοίκους, επειδή η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει συνεχώς. Τα μέτωπα παραμένουν λοιπόν στα παλιά γνωστά σχήματα. Τότε γιατί ήρθαν στο Μόντρεαλ; Μέχρι το τέλος της διάσκεψης θα βρεθεί τουλάχιστον μια συνισταμένη, ένας συμβιβασμός που τελικά όλοι θα τηρήσουν, πλην Λακεδαιμονίων, δηλαδή Αμερικανών. Όμως η πορεία δεν πρέπει να ανακοπεί, διότι συνήθως στη διάρκεια της εφαρμογής κάποιων μέτρων αλλάζει ή και αποδέχεται ο αντίπαλος τα συμπεφωνηθέντα ή έστω ένα μέρος τους.»