Αντίδοτο στη μετανάστευση: οικολογικός τουρισμός στην κοιλάδα Μπεκάα

«Η περιοχή είναι πολύ πλούσια στην πραγματικότητα. Έχουμε μεγάλους ιστορικούς θησαυρούς, μνημεία αλλά και σπουδαία φύση. Αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολύ λίγα αναπτυξιακά προγράμματα, όπως θα ήταν για παράδειγμα αρδευτικά έργα. Έτσι πολλοί άνθρωποι, κυρίως νέοι, φεύγουν γιατί δεν βρίσκουν δουλειά».

Αυτά λέει η Ντούνια Χαντάντ, η οποία είναι πρόεδρος της οργάνωσης γυναικών στην πόλη Ντέιρ Αλ Αχμάρ στην κοιλάδα Μπεκάα. Η θέα από την πόλη είναι υπέροχη. Η ομορφιά αυτή όμως δεν αρκεί για να κρατήσει τους ανθρώπους. «Παλαιότερα καλλιεργούσαν πολλά φρούτα και λαχανικά εδώ. Όμως το νερό δεν ήταν πολύ και έτσι οι άνθρωποι φύτευαν κάνναβη. Η ποιότητα ήταν εξαιρετική και την πουλούσαν εύκολα. Οι άνθρωποι δεν ήταν όμως έμποροι εδώ και την πουλούσαν σε μεσάζοντες. Από το 1990 όταν ξεκίνησε ο πόλεμος η καλλιέργεια κάνναβης απαγορεύθηκε. Κάποιοι συνέχισαν παρόλα αυτά αλλά ήρθε το κράτος και τα διέλυσε όλα χωρίς να προσφέρει εναλλακτική».

Λάδι, ελιές και τυρί …

Η Ντούνια Χαντάντ και άλλες γυναίκες από την περιοχή θέλησαν μόνες τους να βρουν τη λύση. Έτσι αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον αγροτουρισμό και να προσφέρουν οικολογικά προϊόντα. Απευθύνθηκαν μάλιστα σε έναν ταξιδιωτικό πράκτορα ο οποίος ειδικεύεται σε τέτοια ταξίδια στη Βηρυτό. Οι γυναίκες παράγουν και πουλάνε ανάμεσα σε άλλα ελιές, λάδι, τυρί, τσάι και πολλά ακόμα. Πολύ δουλειά η οποία όμως έχει αρχίσει να ανταμείβεται. Όλο και περισσότεροι τουρίστες επισκέπτονται τις περιοχές τους.

«Έχουμε ήδη μερικούς τακτικούς πελάτες, και τακτικά γκρουπ. Προς το παρόν είναι 9 με δέκα γκρουπ το μήνα. Δηλαδή έχουμε ανάμεσα στους 100 με 200 επισκέπτες το μήνα. Τους μοιράζουμε σε ιδιωτικά σπίτια. Συνολικά 25 γυναίκες έχουν φτιάξει ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τα σπίτια μας είναι μεγάλα. Το καλοκαίρι κοιμούνται και στις ταράτσες κάτω από τα αστέρια».

Με μικρά αλλά σταθερά βήματα προσπαθούν να δώσουν ζωή στον τόπο. Στην πόλη Ντέιρ Αλ Αχμάρ λειτουργεί ο γυναικείος συνεταιρισμός στους χώρους του οποίου δεν φτιάχνονται μόνο λιβανέζικες σπεσιαλιτέ αλλά προσφέρονται και μαθήματα υπολογιστών, μαθήματα που έχουν να κάνουν με την προστασία της φύσης αλλά στήνονται και γιορτές. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ζήσει όπως ζουν οι άνθρωποι στο Λίβανο και να ξεχάσει για λίγο πως η χώρα αυτή έχει συνδέσει το όνομά της μόνο με τον πόλεμο.

Martina Sabra / Μαρία Ρηγούτσου