Ακατάλληλο το σχολείο, όχι οι μαθητές

Σε αυτήν την άποψη συγκλίνουν πολλοί ειδικοί αναλύοντας τις αδυναμίες που παρουσιάζει το γερμανικό σχολείο, μετά τις αλλαγές του προγράμματος P.I.S.A.
«Οι μαθητές μας μαθαίνουν ενάντια στους βιορυθμούς τους», λέει ο εκπαιδευτικός ερευνητής Κλάους Χούρελμαν. Ο παιδαγωγός Φριτς Ρέχαϊς θεωρεί μάλιστα, ότι τα παιδιά δεν είναι ακατάλληλα για το σχολείο, αλλά το σχολείο για τα παιδιά, καθώς δεν κάνει καλή διαχείριση του χρόνου».

Ευεργετικό το διάλειμμα

Ο μέσος άνθρωπος έχει δύο σημεία κορύφωσης της απόδοσής του εντός της ημέρας. Ένα μεταξύ 10 και 12 το πρωί και ένα δεύτερο μεταξύ 2 και 4 το απόγευμα. Μεταξύ αυτών παρατηρείται μία φυσική κάμψη.
Ο κ. Χούρελμαν τονίζει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή αυτή η πτώση της απόδοσης και χρειάζεται μία λογική διαμόρφωσή της. Παρ’ όλα αυτά πολλοί μαθητές συνεχίζουν να ασχολούνται με τα μαθήματα κατά τη διάρκεια του διαλείμματός τους, ενώ θα βοηθούσε ένα διάστημα διαλογισμού ή κίνησης. Ο Γερμανός ερευνητής ασκεί επίσης κριτική στο πολύ πρωινό ξεκίνημα του ημερήσιου προγράμματος στις 8:00, εκτιμώντας ότι ένα ξεκίνημα στις 8:30 θα ήταν πιο ενδεδειγμένο.
Την άποψή του κ Χούρελμαν δικαιώνει η επιστήμη χρονοβιολογία, η οποία διαπιστώνει την ύπαρξη διαφορετικών μαθητικών τύπων. Κάποιοι μαθαίνουν καλύτερα πολύ νωρίς, ενώ άλλοι αρχίζουν μετά τις 9 το πρωί. Σε γενικές γραμμές διαπιστώθηκε ότι για τους περισσότερους εφήβους είναι το εξαιρετικά πρωινό ξεκίνημα του μαθήματος ένα μειονέκτημα λόγω της ορμονικής αλλαγής και της αλλαγής του βιορυθμού τους που συμβαίνει στα 12 με 13 έτη.

Υπέρογκη ύλη

Εκτός από το πρωινό ξεκίνημα και την πίεση χρόνου, η εξαιρετικά εκτεταμένη διδακτική ύλη (αποτέλεσμα της μείωσης του χρόνου φοίτησης από 13 σε 12 έτη), αποτελεί έναν πρόσθετο ανασταλτικό παράγοντα για τη μάθηση.
Ο καθηγητής Γκέρχαρντ Ροτ από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης θεωρεί σκόπιμο να μειωθεί η διάρκεια του μαθήματος στο μισό της, ώστε να ανταποκριθεί ορθά στους ρυθμούς εκμάθησης.
Έρευνες δείχνουν εξάλλου ότι στο τέλος της χρονιάς μόνο ένα μικρό κομμάτι της διδάξιμης ύλης συγκρατείται από τους μαθητές. Περίπου στο 15% υπολογίζεται από τους επιστήμονες. Ο κ. Ροτ θεωρεί ότι μόνο μέσω πολλαπλών επαναλήψεων είναι εφικτή η συγκράτηση όσων διδάσκονται.
Οι επαναλήψεις αυτές είναι όμως αδύνατες, λόγω της πίεσης προς τους μαθητές να μάθουν διαρκώς περισσότερα πράγματα για να πετύχουν στις εξετάσεις, γεγονός που αυξάνει την πίεση χρόνου και το στρες.

Kölner Stadt – Anzeiger / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου