Ένα σχολείο στη «ζούγκλα» του Καλαί

Η γαλλίδα δασκάλα Βιρζινί Τιμπεργκιέν μαθαίνει γαλλικά σε πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες από χώρες, όπως το Σουδάν, το Πακιστάν και την Ερυθραία. Είναι εθελόντρια στο μικρό σχολείο που δημιουργήθηκε πριν από δύο περίπου μήνες από τον Νιγηριανό πρόσφυγα Ζίμακο Τζόουν στον καταυλισμό προσφύγων στο λιμάνι του Καλαί.

«Το σχολείο είναι ένας τρόπος αποκατάστασης της αξιοπρέπειας των προσφύγων», λέει η γαλλίδα δασκάλα. Για τον ιδρυτή του σχολείου, το οποίο ονομάζεται «Δρόμος των αμμόλοφων» το σχολείο δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μαθητών: «Ίσως είδατε έναν Κοσοβάρο που έρχεται εδώ και κάθεται δίπλα δίπλα με μαύρους από το Σουδάν. Μερικές φορές έρχονται στο μάθημα και δύο, τρεις Αφγανοί. Είναι χαρά μου να τους βλέπω όλους μαζί».

Mια υποδειγματική εθελόντρια

Οι περισσότεροι πρόσφυγες του καταυλισμού, που έχει γίνει γνωστός και ως «η ζούγκλα» περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για συνεχίσουν το ταξίδι για την Μεγάλη Βρετανία, τον τελικό τους προορισμό. Από εκεί όμως προέρχονται αρκετοί εθελοντές που έρχονται να βοηθήσουν όπως μπορούν πρόσφυγες και μετανάστες που περιμένουν στο Καλαί.

Ανάμεσά στους εθελοντές είναι και η δασκάλα Νίαμ ΜακΜάχον από το Κεντ. Λέει στο μικρόφωνο της DW ότι πέρασε το κανάλι της Μάγχης με το φέρι μποτ μεταφέροντας τρόφιμα, ρούχα, πίνακες και κιμωλίες: «Ήρθα εδώ για να δημιουργήσω ένα δίκτυο μεταξύ του σχολείου, στο οποίο εργάζομαι στη Βρετανία και αυτού του σχολείου. Υπάρχουν στην πατρίδα μου μαθητές με πολύ άσχημες απόψεις για τους μετανάστες. Κι ας είναι περίπου το 30% από αυτά παιδιά μεταναστών. Νομίζω ότι θα ήταν πολύ καλό για αυτά να γνώριζαν υπό ποιες συνθήκες ζουν τα συνομήλικα παιδιά των προσφύγων εδώ στο Καλαί».

Ο ιδρυτής του σχολείου, Ζίμακο Τζόουνς, είναι πολύ περήφανος για όσα πέτυχε. Γνωρίζει ωστόσο ότι πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα. Ο επόμενος στόχος του είναι να φτιάξει ένα χώρο στο σχολείο αποκλειστικά για γυναίκες και παιδιά. Θέλει επίσης να αλλάξει το όνομα του καταυλισμού, ο οποίος στο μεταξύ διαθέτει εκκλησία, τέμενος ακόμα και μερικά μικρά μαγαζιά. «Ο κόσμος βλέπει ότι οι πρόσφυγες είναι σε θέση να δημιουργήσουν κάτι εδώ μέσα στη «ζούγκλα», όπως είναι το σχολείο. Θρησκεία και χρώμα δέρματος δεν παίζουν ρόλο. Το σχολείο είναι ανοιχτό σε όλους, όπως ακριβώς και ένα κανονικό γαλλικό σχολείο».

Ελίσαμπεθ Μπράιαντ (Καλαί) / Στέφανος Γεωργακόπουλος