Zafer Şenocak u Sarajevu

Ovu uglednu nagradu Fondacija dodjeljuje od 1985. godine piscima čije porijeklo ili maternji jezik nisu njemački ali su na njemačkom napisali značajna djela.

Sarajevskoj publici su se predstaviti pjesnici Ilma Rakuza (Rakusa) i Zafer Šenodžaka (Zafer Şenocak), a Stevan Tontić je predstavio Saida. Radi se o književnicima slovenačko-mađarskog turskog i iranskog porijekla koji su se odlučili da njemački učine svojim primarnim pjesničkim jezikom.

Zafer Šenodžak (Zafer Şenocak) je rođen 1961 u Ankari , a od 1970. živi u Njemačkoj. Odrastao je u Istanbulu i Minhenu, gdje je studirao germanistiku, politologiju i filozofiju. Od 1979. objavljuje pjesme, eseje i prozu, piše za dnevne novine. Jedan je od pokretača dvojezičnog časopisa „Sirene“. Od 1990. živi u Berlinu kao slobodni književnik.

Objavio je knjige eseja „Atlas tropske Njemačke“ (1993), „Da li je Hitler bio Arapin?“ (1994), „Udaljavanje jezika“ (2001). Njegove prozne knjige su između ostalog „Čovjek u potkošulji“ (1995), „Opasna rodbina“ (1998), „Erotoman“ (1999). Objavio je desetak knjige poezije među kojima su „Vertikalno more“, „Električno plavo“ i „Prodaja jutarnjeg štimunga na pijaci“. Njegove knjige su prevedene na više jezika, a i on se bavi prevođenjem. Stipendijski boravci i čitanja odvode ga na putovanja širom svijeta od Japana do Sjedinjenih država.