1. Idi na sadržaj
  2. Idi na glavnu navigaciju
  3. Idi na ostale ponude DW-a
Najnoviji video

Vijeće Evrope osudilo zločine komunističkih režima

27. januar 2006

Vijeće Evrope, najstarija politička organizacija na starom kontinentu donijela je rezoluciju, kojom osudjuje zločine, koje su počinili komunistički režimi. Komentira Miodrag Šorić.

https://p.dw.com/p/AUzU

15 godina nakon pada takozvane željezne zavjese poslanici Vijeća Evrope osudili su zločine, počinjene u komunističkim režimima. Nemaju li članovi parlamentarne skupštine Vijeća Evrope drugih briga? Na prvi pogled ova osuda dolazi prekasno. Na drugi, možda prerano, jer je osuda uslijedila nekako polovično. Evropski parlamentarci u Strazburu nisu se mogli dogovoriti da sazovu medjunarodnu konferenciju na ovu temu niti da podignu muzej za žrtve komunizma a kamoli da poduzmu pravno gonjenje počinioca. Mnogi parlamentarci, pogotovo iz istočne i jugoistočne Evrope ne žele da se konfrontiraju sa prošlošću. Zašto? Čega se plaše? Možda okončanja karijere, kada se otvore tajne arhive i tajni dosijei obavještajnih službi izadju na svjetlo dana. Ili sudskog procesa, kada se dokaže da su učestvovali u progonu nevinih?

Previše je bivših članova nekadašnjih komunističkih partija od Murmanska do Sofije, koji se plaše istorijske istine kao djavola. Pravih argumenata oni za to nemaju, ali imaju izgovora. Oni tvrde da se osuda komunističkih diktatura ne može postovjećivati sa fašizmom.

Onaj ko se, poput velikog broja poslanika u vijeću Evropu, ne želi konfrontirati sa prošlošću, pokušava zadovoljiti potrebu za mirom i harmonijom. Mnogi iz istočne Evrope najradije bi da zločine komunističkih režima pometu pod tepih istorije. Ali, ko tako misli, nije spoznao suštinu demokratije. Ona može uspjeti samo tamo gdje se štite ljudska prava i dostojanstvo čovjeka, tamo gdje je svaki pojedinac i u pravnom smislu, odgovoran za svoja djela. Drugim riječima, onaj ko štiti počinioce i opravdava zločine diktatora nije demokrata. Da citiramo Marxa, utvare komunizma još nisu sasvim protjerane iz Evrope. One se pojavljuju u bjeloruskim predsjedničkim palatama, kasarnama srbijanske vojske, u albanskim institucijama, ruskim redakcijama ili rumunskim tajnim službama. I nakon raspada Sovjetskog Saveza u mnogim istočnoevropskim zemljama i dalje živi homo-sovjetikus i projekcije neprijatelja oličene u NATO savezu i Zapadu.