Promiskuitet neandertalca i modernog čovjeka

Neandertalci su imali više seksualnih partnera nego savremeni čovjek. To su naučnici davno utvrdili, ali su onda britanski antropolozi postavili pitanje - zašto? U čemu leži njihova potreba za, iz ove perspektive gledano, promiskuitetnim životom?

Dužina prstiju i promiskuitet

Naučni tim je postavio tezu da su za sve krivi prsti – odnosno razlika u dužinama domalog i kažiprsta. Jedna od članica tima, Ema Nelson, dokazala je u prethodnom istraživanju da visok nivo androgena u materici utiče na dužinu domalog prsta. Sada se pretpostavlja da ako on nije značajno veći od kažiprsta, čovek ima izražen takmičarski duh, agresivniji je i ima više seksualnih partnera.

Međutim, ako je razlika između domalog i kažiprsta veća, čovjek je skloniji monogamiji. Tako bar tvrdi Ema Nelson, u svojoj studiji.

Tajna sklonosti ka monogamiji

Sve navodi na zaključak da povišen nivo androgena u prenatalnom periodu unaprijed definiše naš seksualni život. Kada se uporede dužine prstiju kod neandertalaca, nekih starijih predaka i savremenog čovjeka, takav stav naučnika postaje sasvim logičan. Indeks razlike u dužinama prstiju kod ranog modernog čovjeka, koji datira iz perioda prije 95 hiljada godina, iznosio je 0.935.

Neandertalci, koji su živjeli prije 28 hiljada godina, imali su značajno manji indeks – 0.928. A indeks kod današnjeg čovjeka veći je za 0,03. I u tome, smatraju britanski naučnici, leži tajna njegove sklonosti ka monogamnom životu.

Međutim, to otkriće nije dovoljno. Ono je samo polazna tačka za buduće analize. Naučni tim, koji je sproveo studiju, smatra da bi ona mogla biti polazna tačka za tumačenje evolucije društvenog ponašanja. Problem je međutim, što njihovi zaključci o povezanosti dužine prstiju sa promiskuitetom još nisu zvanično potvrđeni. A pitanja o neandertalcima se samo gomilaju. Prije svega potrebno je odgonetnuti - kada su i zašto naši preci prešli iz sistema promiskuitetnog parenja u monogamni.

Autori. K. Farivar / J. Kulidžan

Odg. urednik: Svetozar Savić