Filmski festival u Kanu – 70. put!

Uzbuđenja oko plakata za Festival se polako smiruju – glumica Klaudija Kardinale se vidi na fotografiji staroj 60 godina koja je naknadno retuširana. To je izazvalo diskusije koje su zapravo bile dio debate o premršavim manekenkama u Francuskoj.

U središtu pažnje na otvranju festivala su dvije francuske glumice - Marion Kotijar i Šarlot Genzbur su dio izvrsne ekipe filma Arnoa Deplešena „Ismaelov duh“. U filmu je prikazana sudbina jednog čovjeka (Matje Amalrik) – a prikazuje se van konkurencije.

U konkurenciji za Zlatnu palmu je 18 filmova. Posebno veliko interesovanje vlada za film Mišela Azanavisijusa „Grozan“ u kojem se radi o odnosu između čuvenog režisera Žan-Lika Godara i glumice Ane Vjazemski.

Njemački film u Kanu se zove „Niotkuda“. Režija: Fatih Akin. U glavnoj ulozi: Dajen Kruger.

Mihael Haneke bi mogao postati prvi režiser u istoriji koji je tri puta dobio Zlatnu palmu. Novi film austrijskog umjetnika ima naslov „Hepiend“, a u njemu između ostalih glume i Izabel Iper i Žan-Luj Trentinjan.

Pošto je ovo jubilarno 70. izdaje Kanskog festivala, organizatori su se potrudili da nagrada izgleda posebno – Zlatna palma se 2017. ne sastoji samo od 118 grama čistog zlata, već ima i 167 dijamanata – sve zajedno vrijedi oko 20.000 evra.

Iznenađenje je što ove godine u programu nema filma nekog velikog studija iz SAD. Umjesto njih, prikazuju se filmovi manjih, nezavisnih studija, poput „Prevarenih“ Sofije Kopole. To je rimejk vesterna iz 1971. u kome je glavnu ulogu tumačio Klint Istvud.

Žestoke diskusije su se rasplamsale oko produkcije firme Netfliks. Ona na festivalu učestvuje sa dva filma. Netfliks filmove prikazuje samo u okviru svog internet-servisa, a ne i u bioskopima. Festival je zatražio da ta firma pusti svoje filmove u normalan opticaj u bioskopima, što je američka firma odbila. Od sljedeće godine pravo učešća imaju samo bioskopski filmovi.

Žirijem ove godine predsjedava španski režiser Pedro Almodovar. Uz njega je tu još osmoro članova, među njima su njemačka režiserka Maren Ade, njen italijanski kolega Paolo Sorentino kao i američka glumica Džesika Čestejn.

Za glavnu nagradu se bore i filmovi iz SAD i Azije. Tako učestvuje i ruski režiser Andrej Svjagincev sa filmom „Neljubov“ za koji mu je kao uzor poslužio čuveni film Ingmara Bergmana „Scene jednog braka“.

Na Festivalu je naravno najbiolje zastupljena francuska produkcija - a u režisere koji su ove godine smjeli da predstave svoje radove spada i Fransoa Ozon, koji predstavlja svoj hičkokovski triler "Dvostruki ljubavnik".

Izraz „sporedni programi“ zapravo je nekorektan – riječ je o pratećim programima kojima bi se rado podičio svaki filmski festival. Jedan od učesnika tih programa van zvanične konkurencije je i film „Vestern“ njemačke režiserke Angelike Grizbah.

Legendarni Roman Polanski prikazuje van konkurencije svoj film „Zasnovano na istinitoj priči“, psiho-triler o književnosti i igri sa stvarnošću i fikcijom.

Klod Lanzman je legenda režije dokumentarnog filma. On sada ima 91 godinu, Film koji prezentira u Kanu se zove „Napalm“ i bavi se istorijom Sjeverne Koreje. Ove godine je to jedan od mnogo političkih filmova.

U programu „Klasici“ prikazuju se posebno uspješni filmovi prikazani u Kanu posljednjih decenija. Među njima je i „Uvećanje“ Mikelanđela Antonionija.

Kan od ove godine počinje da radi ono što drugi festivali već naveliko praktikuju: prikazuje i serije. Tako će biti prikazana i prva dva nastavka nove serije Dejvida Linča „Tvin piks“.

Prvi put se na festivalu prikazuje i film rađen tehnikom virtuelne realnosti – i to šestominutni film Alehandra Gonzalesa Injaritua – o izbjeglicama u Srednjoj i Sjevernoj Americi.