"Životni put" jedne plastične flaše

Onaj ko kupi flašu vode, uglavnom najviše plaća plastiku od koje je flaša napravljena. Ali, koju cijenu plaća naša okolina? Cijena proizvodnje, punjenja, etiketiranja, transporta, skladištenja i uklanjanja flaša za vodu je visoka. Deutsche Welle je pratio put jedne plastične flaše od početka do kraja.

Veliki dio plastičnih flaša proizvodi se od umjetnog polieterskog vlakna (PET), za koje je potrebna sirova nafta koja i sama šteti okolišu. Prilikom proizvodnje plastike također nastaju otrovni gasovi. Naredni korak u procesu je transport nafte u rafinerije, kao što je ova u Kelnu, najveća rafinerija u Njemačkoj.

Destilovana ulja se transportuju proizvođaču, koji od njih pravi plastične kugle. Proizvođač plastičnih flaša istopi kugle i od njih formira prototipove. Firme koje su zadužene za punjenje flaša prave odgovarajuće forme. U postupku reciklaže flaše se vrate u formu kuglica.

U procesu točenja prototipovi se formiraju, čiste i pune vodom, prije nego što na flašu dođu čep i etiketa. U ovoj firmi u Sachsenu, koja je zadužena za punjenje, dnevno se puni i pakuje 1,5 miliona litara vode i soka.

Plastične flaše se mogu napraviti i od biološke plastike, koja se proizvodi od biljaka kao što su kukuruz i šećerna repa. Ova vrsta plastike je biološki razgradiva, ali ipak nije ekološki prikladna. Proizvodnja biološke plastike zahtjeva velike količine vode i poljoprivredne površine, koje se nakon ovog procesa više ne mogu koristiti za uzgoj životnih namirnica.

Transport je također štetan za okolinu, jer u mnogo slučajeva svaka flaša znači jedan litar potrošenog benzina za prijevoz. Earth Policy Institut procjenjuje, da jedna od četiri flaše vode prije prodaje prelazi minimalno jednu granicu, bez obzira da li brodom, vozom ili kamionom. Ova prevozna sredstva ispuštaju ugljen dioksid i na taj način zagađuju okolinu.

Pacific Institut procjenjuje da proizvodnja jedne flaše zahtjeva troduplu količinu vode nego što je sadržano u flaši. Zbog toga u sredinama u kojima se proizvode može doći do manjka vode zbog čega će patiti građani.

Godišnje se u Evropi reciklira oko 60 miliona flaša što je skoro više od polovine flaša koje su u upotrebi. Druga polovina završi na otpadima ili u moru. Plastični otpadi u moru stvaraju veliki problem za okolinu, jer zagađuju vodu i škode morskim životinjama i pticama.

U Njemačkoj postoji sistem vraćanja plastične ambalaže: Mušterija za svaku vraćenu flašu dobija novac, koji je bio uračunat u cijenu proizvoda. Svaka prodavnica i supermarket koji prodaju vodu i sokove u plastičnim flašama su zaduženi da ih ponovo prime i omoguće povrat.

Sjedinjene Američke države su najveći korisnik plastičnih flaša u svijetu. Kina je također veliki korisnik ali i proizvođač flaša. Za produkciju koristi se blizu osamnaest miliona tona sirove nafte. Velika potražnja plastičnih flaša u Kini su razlog zašto se stvaraju brda plastičnih flaša koje čekaju reciklažu.

Reciklirane flaše se izdrobe i tokom topljenja se vrate ponovo u formu kugli. One se nakon toga prodaju firmama koje proizvode reciklirane plastične proizvode. Jedan od omiljenih proizvoda su sintetička vlakna.