Žičarom do Trebevića, k'o nekad

“Uh, kako bih se volio opet provozati žičarom, pa to nije normalno, u svakom slučaju treba je vratiti, jer je ona jedan od simbola Sarajeva”, zapisao je na internet blogu “SARAJEVO - Trebevićka Žičara” jedan anonimni Sarajlija. 16. novembra ove godine u Sarajevu je osvanuo impozantan konvoj od 16 kamiona, prvi od četiri planirana, koji je iz švajcarskog grada Grächena transportirao donirane dijelove za trebevićku žičaru.

Sarajevski zet

Inicijator donacije je nuklearni fizičar Edmond Offermann, Amerikanac holandskog porijekla, sa boravištem u Švajcarskoj. Edmond se kao pasionirani skijaš zaljubio u švajcarske Alpe gdje je postao glavni akcionar firme „Žičare Saas Fee“ u istoimenom skijaškom centru. Već dvije godine je aktivan u realizaciji ovog projekta, i što je za ovu priču najimpresivnije, on je zapravo sarajevski zet. 

„Moja inspiracija da se žičara prebaci u Sarajevo potiče, mislim, iz 1990. Tada sam sa punicom i njenim unucima prvi put išao na Trebević i oduševio se tamošnjim šumama. Stalno mi je bila prisutna misao da se nakon rata mora stvoriti mogućnost da građani iznova do Trebevića idu žičarom. Već nekoliko godina sam, kao glavni akcionar, aktivan u radu „Žičare Saas Fee“ i kada sam čuo da će se žičara u Grächenu razmontirati, informirao sam se i dobio podršku stanovništva, koje je stalo iza moje ideje da se oprema prebaci u Sarajevo, i sredinom novembra je došlo do prve isporuke”, objašnjava Edmond Offermann. 

Kompletna rekonstrukcija je planirana do kraja 2012.

Trebevićka žičara je puštena u promet daleke 1959. na ogromnu radost građana i turista. Za vrijeme Zimske olimpijade 1984. dobila je posebno svečano ruho. U toku stradanja grada, tokom opsade, žičara je u potpunosti devastirana. I mada se poklonjenom konju ne gledaju zubi, kako kaže stara narodna, u javnosti se mogu čuti i komentari koji donaciji zamjeraju ekskluzivnost nabavke rezervnih dijelova, kao i ograničenu pouzdanost eventualnog renoviranja. Edmond Offermann o tome kaže:

„Kada je riječ o rezervnim djelovima, o tome se može mnogo toga reći. Kao prvo, žičara koja je u Grächenu razmontirana, datira iz sredine osamdesetih. To je učinjeno zbog problema sa vezivanjem, koji nastaju zbog zaleđivanja, čime je njena sigurnost na visini od 3.000 metara bila dovedena u pitanje. Renoviranje je iziskivalo veća ulaganja nego kupovina nove opreme. Dakle, radi se o tehničkim problemima, koji ne osporavaju kvalitet žičare. Demontiran je i drugi dio žičare u Grächenu tako da su zajedno s njim u Sarajevo poslani i rezervni dijelovi.“

Žičara povezuje Bistrik koji leži na 583 metra nadmorske visine sa legendarnim Vidikovcem, smještenim na 1160 metara. Pogled iz nje na "Grad", kako je Sarajevo nazivao nobelovac Ivo Andrić, jedinstven je. Kompletna rekonstrukcija žičare planirana je za kraj naredne godine. Do tada, Sarajlije se mogu radovati uspomenama na nju, kao što je ova zabilježena na internet forumu “Sarajevska žičara”: “Ne mogu ti ja opisati radost dječiju, svoju i tuđu, kada se porodično krene na Vidikovac, na čisti zrak. Neprocjenjivo!”

Autor: Senad Tanović

Odgovorna urednica: Marina Martinović